هشدارهایی كه جدی گرفته نمی شوند؛
ناایمنی در قلب درمان
به گزارش فست تریپ، با وجود افزایش مراکز درمانی خصوصی و عمومی، هنوز استانداردهای ایمنی در خیلی از آنها رعایت نمی شود؛ لیستی از حوادث تلخ، از آتشسوزی های مرگبار تا دودگرفتگی های گسترده، گواهیست بر بحران پنهانی که در سایه بی توجهی مسؤلان به جان بیماران و کادر درمان تهدیدی جدی وارد می نماید. سؤال اینجاست: تا کی مقرر است هشدارها نادیده گرفته شود و این حوادث تلخ رخ دهد؟
به گزارش فست تریپ به نقل از ایسنا، با افزایش شمار بیمارستان ها و مراکز درمانی خصوصی در کشور، انتظار میرفت نکات و اصول ایمنی این مراکز هم به همان سرعت ارتقاء یابد. اما بر مبنای آن چه مسؤلان آتش نشانی اعلام نموده اند در لیست ساختمان های ناایمن اسامی از مراکز درمانی و بیمارستانی وجود دارد و هر از گاهی هم بخاطر حوادثی که رخ می دهد خبرساز می شوند. نمونه آن حریق مرکز درمانی مشیریه است که دوشنبه شب رخ داد و منجر به کشته شدن ۳ نفر و مصدوم شدن ۱۸ نفر شد.
در چند سال گذشته، چند حادثه در بیمارستان های خصوصی و عمومی تهران و برخی شهرستان ها رخ داد که واکنش هایی را در فضای رسانه ای و اجتماعی به همراه داشت. از حریق در اتاق تجهیزات گرفته تا قطعی برق اضطراری، این حوادث تلنگری بود برای بازبینی در نظارت های ایمنی.
وقتی بیمارستان ها خود به بحران تبدیل می شوند
همچون حوادث مراکز درمانی و بیمارستانی که در چند سال اخیر رخ داد، می شود به حادثه حریق کلینیک سینای اطهر تهران - تیر ۱۳۹۹ با دست کم ۱۹ کشته و ۱۴ مصدوم، بیمارستان دی - مهر ۱۴۰۰در یک اتاق ۱۰ متری، که سریعا مهار گشت، بیمارستان رسول اکرم تهران- تیر ۱۴۰۱، که تمامی بیماران در طبقات بالایی قرار داشتند و گرفتار دود گرفتگی شدند و خوشبختانه این حادثه خسارت جانی نداشت، بیمارستان فجر تهران - مرداد ۱۴۰۲ که بخش مراقبت های ویژه این بیمارستان گرفتار حریق شد و این حادثه هم خوشبختانه صدمه جانی نداشت، همینطور بیمارستان شهدای تجریش - آذر ۱۴۰۲، بیمارستان گاندی تهران - بهمن ۱۴۰۲، بیمارستان امام حسین تهران - اردیبهشت ۱۴۰۳ که همه این حوادث تنها در پایتخت رخ داده بود، اشاره نمود.
از بیمارستانهایی که در استانهای دیگر گرفتار حریق شدند میتوان به بیمارستان حضرت علی اصغر شیراز - آبان ۱۴۰۰، بیمارستان شریعتی اصفهان - اردیبشهت ۱۴۰۲، بیمارستان کاشانی اصفهان - بهمن ۱۴۰۲، بیمارستان قائم رشت - خرداد ۱۴۰۳ اشاره نمود که در بازه زمانی چند ساله در کشور رخ داده است.
بیمارستان ناایمن، خطری بالای سر سلامت کشور
در بعضی موارد سازمان های ناظر از ناایمنی جدی برخی مراکز درمانی آگاه هستند، اما نام این مراکز به علل نامشخص منتشر نمی گردد. این در حالیست که مردم حق دارند بدانند بیمارستانی که به آن رجوع می کنند، آیا استانداردهای ایمنی لازم را دارد یا خیر؟
سؤال اصلی اینجاست؛ چرا با وجود وقوع چندین حادثه در سالهای قبل، هیچ فهرست شفاف و عمومی از مراکز ناایمن منتشر نمی شود؟
از طرف دیگر، انتظار می رود قوه قضاییه با ورود قاطع تری به این مساله، مسؤلان کوتاهی کننده در دستگاه های ناظر را مورد بازخواست قرار دهد. وقتی جان بیماران، کادر درمان و همراهان آنها در خطر است، هیچ مصلحتی نباید بر سلامت مردم مقدم باشد.
فاجعه ها می سوزند، مسئولان فقط هشدار می دهند
بابایی، رئیس کمیته ایمنی شورای شهر تهران در گفتگویی با ایسنا در پاسخ به این پرسش که با ساختمان هایی که در مهلت قانونی ایمن سازی نکنند برخورد می شود یا خیر؟ اظهار کرده بود که در بحث جریمه یک ضعف قانونی در این زمینه داریم. درباب نحوه برخورد با این ساختمان ها قانون ما برای حدود ۵۰ سال قبل است. این قانون مربوط به رفع خطر ساختمان ها و بالکن ها و... بوده که اگر مالک رفع خطر نکند، شهرداری باید رفع خطر کند و این قانون اجرایی نیست. مثلا این گونه نیست که اجبار کنند مالک بیاید سیستم اعلام و اطفای حریق را نصب کند و اگر این کار را انجام نداد، شهرداری خودش برای ساختمان بلند مرتبه سیستم نصب کند.
در شرایطی که کوچک ترین تخلف یک واحد صنفی ساده می تواند منجر به پلمب شود، چگونه ممکنست بیمارستانی با تخلفات ایمنی آشکار، سال ها به فعالیت ادامه دهد؟
توقع می رود که انتشار عمومی فهرست مراکز ناایمن و سطح بندی ایمنی مراکز درمانی، اجبار قانونی برای نصب برچسب ایمنی در ورودی مراکز درمانی، ورود مستقیم سازمان آتش نشانی، وزارت بهداشت و قوه قضاییه در ارزیابی های فنی، اعمال جرائم سنگین و ممنوعیت فعالیت برای مراکزی که خطر جانی دارند و همچون این موارد، به سرعت صورت بگیرد.
مراکز ناایمن در سایه بی توجهی به هشدارها و نبود نظارت مستمر
قدیری، معاون پیشین سازمان آتش نشانی تهران در گفت و گو با ایسنا در قسمتی از سخنان خود اظهار می کند که نظارت پیوسته ای برای ایمنی ساختمان ها صورت نمی گیرد و هر حادثه ساختمانی که اتفاق میوفتد، مردم و مسئولان ناراحت می شوند، اما عملاً پس از آن، نظارت پیوسته ای وجود ندارد.
درباب مراکز درمانی خصوصی که برخی از آن مراکز توجهی به اخطارهای ایمنی ندارند و با جان مردم با سهل انگاری بازی می کنند هم باید تصریح کرد که در کشوری که مردم برای درمان خود گاه از دارایی شان می زنند تا در یک مرکز خصوصی بستری شوند، نباید شاهد کوتاهی به مقوله مهم ایمنی باشیم. کم توجهی و حتی بی اعتنایی به این هشدارها، می تواند فردا به فاجعه ای بدل شود که دیگر فرصتی برای جبران باقی نگذارد.
نوش دارو پس از حادثه چه سود؟
رئیس کمیته ایمنی شورای شهر تهران در گفت و گو با ایسنا، با تکیه بر این که قسمت غالب درمانگاه های ما تأییدیه ایمنی را ندارند، بیان داشت که وزارت بهداشت باید در این خصوص پاسخگو باشد که چرا مجوز مراکز درمانی بدون تأییدیه ایمنی صادر می شود.
مهدی بابایی با ابراز تاسف درباب حادثه حریق مرکز درمانی مشیریه که دوشنبه گذشته رخ داد اظهار داشت که باید به مراکز درمانی و بیمارستان ها توجه بیشتری شود چون که افراد حاضر در این مراکز صدمه پذیری بیشتری دارند. این درمانگاه جزو ساختمان های پر خطر شناسایی شده بود و توسط سازمان آتش نشانی هم اخطارهای لازم داده شده بود.
بابایی تاکید داشت که علت اصلی این که مراکز درمانی مان بموقع برای دریافت تأییدیه ایمنی رجوع نمی کنند اینست که وزارت بهداشت آن طور که باید و شاید به این مساله نمی پردازد و وزارت بهداشت باید در این خصوص پاسخگو باشد که چرا مجوز این درمانگاه یا مراکز درمانی دیگر بدون تأییدیه ایمنی صادر می شود. یک طیف از این درمانگاه ها مجوزهای لازم را دارند؛ اما قسمت غالب درمانگاه های ما تأییدیه ایمنی را ندارند.
رئیس کمیته ایمنی شورای شهر تهران همینطور در این خصوص عنوان می کند که ما درباب ساختمان های پرخطر و بحرانی اخطار می دهیم و پس از اخطار از مراجع قضایی برای قطع انشعابات یا پلمب درخواست می کنیم؛ اما مراکز درمانی و بیمارستان ها قابلیت چنین برخوردهای سخت قانونی را ندارد و می طلبد خود وزارت بهداشت به عنوان متولی، تأیید مجوزهای سالیانه این مراکز و بیمارستان ها را منوط به تأییدیه ایمنی از سازمان آتش نشانی کند.
و در پایان؛ جان مردم گروگان سهل انگاری ها نشود
ایمنی، اولین اصل در حفظ جان انسان هاست؛ اصلی که در مراکز درمانی نباید حتی یک لحظه از آن غفلت شود. اینکه همچنان شاهد فعالیت بیمارستان های ناایمن در قلب پایتخت و دیگر شهر های کشور هستیم، زنگ خطری است که بی توجهی به آن می تواند به قیمت جان بیماران، تمام شود. انتظار از مسئولان، تنها اخطار دادن نیست؛ اقدام فوری، شفاف سازی و پاسخگویی به افکار عمومی، خواسته ای است که نباید معطل نهادهای تصمیم گیر بماند. جامعه پزشکی، رسانه ها و مردم باید مطالبه گری را به نقطه ای برسانند که «بیمارستان ناایمن» به خاطره ای تلخ در گذشته تبدیل گردد، نه تیتر تکراری فرداها.
منبع: فست تریپ
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب